Νησί της Ρόδου

Η Ρόδος είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων, με επιφάνεια 1.438 τετραγωνικά μέτρα και πληθυσμό 120.000 κατοίκους.
Το νησί είναι ορεινό και η μεγαλύτερη κορυφή του είναι το βουνό Αττάβυρος που φτάνει τα 1.215 μέτρα. Η Ρόδος δεν είναι ένας απλός τουριστικός προορισμός, αλλά ένα αρκετά κοσμοπολίτικο μέρος με διεθνή φήμη.

Το γεγονός ότι έχει περιορισμένη έκταση προσφέρει ασύγκριτη φυσική ομορφιά και είναι δικαίως ονομαστό ως ένας τουριστικός παράδεισος. Οι διακοπές στην Ρόδο δεν έχουν χρονικά όρια, αφού η περίοδος της ηλιοφάνειας διαρκεί πολύ περισσότερο σε σχέση με άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς. Το νησί της Ρόδου έχει την τύχη να απολαμβάνει περισσότερες από 300 ηλιόλουστες μέρες τον χρόνο.

Η περίοδοι ζωτικής σημασίας για το νησί της Ρόδου είναι:
Από τον 8 αιώνα έως το 515 μ. χ.: Αρχαία Ελληνική και Ελληνορωμαϊκή Περίοδος
Από το 515 μ. χ. έως το 1309 μ. χ.: Βυζαντινή Περίοδος
Από το 1309 μ. χ. έως 1522 μ. χ.: Η Ρόδος υπό την κυριαρχία των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη
Από το 1522 μ. χ. έως 1912 μ.χ.: Τουρκική Κατοχή
Από το 1912 μ. χ. έως το 1945μ.χ.: Ιταλική Κατοχή
7 Μαρτίου 1947: Επανένωση της Ρόδου και των υπολοίπων νησιών της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα.

Στις μέρες μας το νησί είναι ένα μίγμα μεσαιωνικών και σύγχρονων πτυχών, το οποίο εντυπωσιάζει και συναρπάζει τους επισκέπτες. Το μεσαιωνικό μέρος του, που ενισχύεται πίσω από εντυπωσιακά τείχη (η πόλη του Κάστρου) συμπίπτει αρμονικά με τον καθαρό κοσμοπολίτικο αέρα ενός σύγχρονου θέρετρου με τα πολυτελή ξενοδοχεία, τις μεγάλες λεωφόρους με τις σειρές των δέντρων και τα πλούσια εμπορικά καταστήματα. Σήμερα, η Ρόδος προσελκύει περισσότερους τουρίστες σε σχέση με τα άλλα ελληνικά νησιά και είναι σταυροδρόμι τριών Ηπείρων, για ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έρχονται να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά και τα ιστορικά εναπομείναντα κτήρια και ευρήματα από παλαιότερες και νέες ανασκαφές.

Η Μάρω Βαμβουνάκη έγραψε: “Μιλάω για την Ρόδο σαν να είναι ένας άνθρωπος, ένας άνθρωπος τον οποίο μπορείς να κοιτάς και του οποίου το βλέμμα σε ακολουθεί παντού, όπως αυτές οι καταπληκτικές εικόνες. Μπορείς να μιλήσεις σ’αυτόν και θα σε χαϊδέψει με το αεράκι από το Μόντε Σμιθ, θα σου πει ιστορίες και θα σε υπνωτίσει με πορφυρά ηλιοβασιλέματα, και τις αντανακλάσεις από την απόμακρη Ασία. Είναι αρχαίο πρόσωπο και νέο πρόσωπο. Εδώ, σε αυτά τα σταυροδρόμια της Μεσογείου, ο χρόνος μπερδεύεται, οι εποχές χάνουν τον δρόμο τους και ανταλλάσσουν μάσκες σε έναν τυραννικό αλλά γοητευτικό, χορό.”

Το Βόρειο Νησί της Ρόδου

Η πόλη της Ρόδου
Η ιστορία της πόλης της Ρόδου αρχίζει το έτος 408 π χ. πριν από 2.400 χρόνια. Οι τρεις αρχαίες πόλεις-κράτη του νησιού, Κάμειρος, Λίνδος και Ιαλυσός, ένωσαν και συγκεντρώσαν τις δυνάμεις τους στη δημιουργία
ενός νέου οικισμού. Μία νέα πόλη-κράτος που κατασκευάστηκε στη βόρεια περιοχή του νησιού. Η ίδρυση της πόλης της Ρόδου ήταν ένα σημαντικό ορόσημο για την ιστορία του νησιού. Μέσα σε μερικές δεκαετίες, η Ρόδος έγινε μια από τις ομορφότερες, ακμάζουσες και ισχυρές πόλεις της ιστορίας, χάρη στη στρατηγική, γεωγραφική θέση και το ναυτικό της.

Η νέα πόλη
Στην είσοδο του λιμανιού στο Μανδράκι, τον πιο γραφικό από τα τρία λιμάνια της πόλης, οι επισκέπτες καλωσορίζονται από δύο χάλκινα ελάφια πάνω σε δύο πέτρινους στυλοβάτες, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι εκεί όπου πιθανώς στεκόταν ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου, και έχει γίνει το σύγχρονο έμβλημα του νησιού της Ρόδου. Εκεί κοντά, στον μόλο βρίσκεται ο φάρος του Αγίου Νικολάου και οι τρείς παλαιοί ανεμόμυλοι. Τα πολυάριθμα μνημειακά κτήρια περιβάλλουν το Μανδράκι και είναι ένα συν στο μεγαλοπρεπές περιβάλλον του. Μεταξύ των άλλων η καινούργια Νέα Αγορά, ένα πολυγωνικό κτήριο με εσωτερικό προαύλιο, η αρχιεπισκοπική εκκλησία Ευαγγελισμός, το κεντρικό ταχυδρομείο, το Δημαρχείο, το θέατρο και η Νομαρχία (κτήριο από την ιταλική περίοδο). Όλα αυτά τα εντυπωσιακά κτίρια βρίσκονται κατά μήκος του λιμανιού. Δίπλα στο θέατρο κάποιος μπορεί να θαυμάσει το μουσουλμανικό τέμενος Murad Reis και το χαριτωμένο μιναρέ του. Στην βόρειο άκρη της πόλης στεγάζεται το ίδρυμα θαλάσσιας βιολογίας (ενυδρείο).

Η παλαιά πόλη
Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη εγκαταστάθηκαν στην Ρόδο το 1309. Το τάγμα των Ιπποτών ιδρύθηκε στον 11ο αιώνα Μ.Χ. στην Ιερουσαλήμ και είχε αρχικά θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά με τις σταυροφορίες απέκτησαν έναν στρατιωτικό χαρακτήρα.

Το σημαντικότερο ενός γύρου πόλεως είναι να επισκεφτεί κανείς την παλαιά πόλη της Ρόδου, μια πραγματική μεσαιωνική πόλη που κτίστηκε από τους ιππότες. Είναι μια περιτοιχισμένη πόλη έκτασης περίπου 4 χλμ. που κατοικείται ακόμα και σήμερα. Είναι μια από της λίγες καλά – συντηρημένες πόλεις του παρελθόντος. Είναι ένας λαβύρινθος με μεσαιωνικές αψίδες που γεμίζουν με τα καταστήματα που πωλούν είδη λαϊκής τέχνης. Οι επάλξεις είναι αδιαμφισβήτητα το καλύτερο παράδειγμα της οχύρωσης των μεσαιωνικών χρόνων. Τα πολυάριθμα μέρη ενδιαφέροντος περιλαμβάνουν το Παλάτι των Μάγιστρων, την περίφημη Οδό των Ιπποτών, το Αρχαιολογικό Μουσείο (που στεγάζεται στο μεσαιωνικό οικοδόμημα του νοσοκομείου των ιπποτών), το γκαλερί τέχνης, τις βυζαντινές εκκλησίες και τα μιναρέ.

Η αρχαία πόλη
Το Μόντε Σμιθ είναι το υψηλότερο σημείο της πόλης. Ο λόφος πήρε το όνομά του από τον Άγγλο Ναύαρχο Σερ SidneySmith, ο οποίος χρησιμοποιούσε το λόφο ως θέση επιφυλακής κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Τούρκους. Έχει καταπληκτική θέα στη θάλασσα και στην τουρκική ακτή απέναντι. Σ’αυτό το λόφο βρίσκεται η Αρχαία Ακρόπολη της Ρόδου με το Στάδιο που χρονολογείτε από τον 2ο αιώνα π.Χ., ένα μικρό αρχαίο θέατρο και o ναός του Πυθίου Απόλλωνα στο υψηλότερο σημείο. Με ότι απέμεινε από τις καταστροφές, ανοικοδομήθηκε ένα μέρος του Ναού από τους Ιταλούς.

Ο Κολοσσός της Ρόδου
Το όνομα του κολοσσού είναι γνωστό σε όλους. Η ιστορία του αρχίζει με την πολιορκία του Δημήτριου του Πολιορκητή τον διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 305 π χ Με τα χρήματα που κέρδισαν από την πώληση των μηχανημάτων πολιορκίας του Δημήτριου, που είχε αφήσει πίσω όταν απέσυρε τον στρατό του, οι Ροδίτες αποφάσισαν να εκφράσουν την υπερηφάνεια τους για την μεγάλη νίκη τους, με την οικοδόμηση ενός θριαμβευτικού αγάλματος δώρο προς τιμή του αγαπημένου τους Θεού Ηλίου. Ο στόχος ορίστηκε στο γλύπτη Χάρη τον Λίνδιον, ο οποίος ήτο μαθητής του Λυσίπου, και χρειάστηκαν δώδεκα έτη (από 304 έως 292 π. χ.) για να τον τελειώσει.

Ο κολοσσός θεωρήθηκε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου και ένα αριστούργημα της τέχνης και της εφαρμοσμένης μηχανικής, αλλά στερούμαστε τις αξιόπιστες πληροφορίες για την εμφάνιση και τη θέση του. Μια επιγραφή που βρίσκεται κοντά στο παλάτι των Μαγίστρων μας επιτρέπει να υπολογίσουμε το ύψος του σε περίπου 31 μέτρα. Οι περισσότεροι άνθρωποι φαντάζονται την εμφάνισή του σύμφωνα με τις γραμμές που απεικονίζονται (από την φαντασία) από το γαλλικό ταξιδιώτη Rottiers το 1826. Λέγεται ότι ο Χάρης χάραξε τα άκρα χαλκού του αγάλματος επιτόπου, ένα κάθε χρόνο, χρησιμοποιώντας τεράστιες σωρούς γης, και κινούμενος προς τα πάνω από επίπεδο σε επίπεδο, μάλλον όπως κάποιος θα έχτιζε ένα σπίτι.

Ο παλαιός μύθος στον οποίο ο Rottier βάσισε το σχέδιό του, στο οποίο το άγαλμα στεκόταν πέρα από την είσοδο του λιμανιού και που τα εισερχόμενα σκάφη έπλεαν ανάμεσα στα πόδια του, πρέπει, διστακτικά, να εγκαταλειφθούν. Σήμερα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι στάθηκε στο έδαφος (ο τρόπος που κατασκευάστηκε αυτό δείχνει) και ότι η πλέον πιθανή θέση που μπορεί να είχε σταθεί, ήταν στο προαύλιο του ναού του Ήλιου ο οποίος τοποθετήθηκε κοντά στο τρέχον μεγάλο Παλάτι των Μαγίστρων.

Εντούτοις, το άγαλμα ήταν ένα θαύμα μόλις εννέα ημερών, ή, για να ήμαστε ποιο ακριβείς, ένα θαύμα 66 ετών. Ένας δυνατός σεισμός το 226 Π.Χ. έσπασε τα γόνατά του και το έστειλε στο έδαφος.

Οι Ρόδιοι, φοβισμένοι για κάποια κατάρα, δεν τόλμησαν να το αντικαταστήσουν, και έμεινε εκεί όπου είχε πέσει για πολλούς αιώνες. Επιτέλους, το 653 π. χ. άραβες πειρατές υπό τις διαταγές του Moabiah, που επιτίθονταν στην περιοχή, μετέφεραν τα μέρη χαλκού στην ηπειρωτική χώρα ακριβώς απέναντι από το νησί και τα πούλησαν σε έναν εβραίο έμπορο. Λέγεται ότι 900 καμήλες χρειάστηκαν για να μεταφέρουν τον χαλκό. Ο μύθος συνδέθηκε τόσο στενά με το όνομα της Ρόδου που για αιώνες Έλληνες και Ευρωπαίοι ανάφεραν τους Ρόδιους σαν “Κολοσσιαίους”.

Δυτική Ακτή της Ρόδου

Η Φιλέρημος
Η Φιλέρημος είναι κτισμένη σε ένα λόφο (ύψους 267m) που καλύπτεται από ένα δάσος πεύκων, κοντά στο χωριό Ιαλυσός στη δυτική ακτή. Στα αρχαία χρόνια ήταν η ακρόπολη της πόλης Ιαλυσού. Η ακριβής θέση του Ιαλυσού στα αρχαία χρόνια είναι άγνωστη, εντούτοις το ” πόλη” πιθανώς αποτελούταν από τις αγροτικές κωμοπόλεις που μοιράζονταν κοινή οργάνωση και κοινή ακρόπολη.

Η Ιαλυσός ήταν μια από τις τρεις διάσημες αρχαίες πόλεις του νησιού της Ρόδου που δημιούργησαν την Πόλη της Ρόδου το 408 π.χ. Στην γύρο περιοχή έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκισης που χρονολογούνται μέχρι το τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ., όπως επίσης οικισμοί και νεκροταφεία από την Μυκηναϊκή-Μινωική περίοδο.

Η θέα από την Φιλέρημο είναι καταπληκτική. Το βουνό πήρε το όνομά του από έναν μοναχό που προήλθε από την Ιερουσαλήμ το 13ο αιώνα, που έφερε μια εικόνα της Παναγίας που ήταν ζωγραφισμένη από τον απόστολο Λουκά. Η μικρή εκκλησία που έχτισε, αργότερα έγινε βασιλική και στο 14ο αιώνας οι ιππότες του Αγ. Ιωάννη ίδρυσαν ένα μεγάλο μοναστήρι με το καμπαναριό που μπορείτε να δείτε ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν ακόμα απομεινάρια ενός ελληνικού ναού και της πρώτης χριστιανικής βασιλικής.
Τον 20ό αιώνα, κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής, το μοναστήρι και η εκκλησία ανακαινίστηκαν εν μέρει και παρείχαν ένα όμορφο ” Δρόμο προς τον Σταυρό”, ο όποιος οδηγεί στο τέλος του λόφου, όπου ένας μεγάλος επιβλητικός, εντυπωσιακός σταυρός είναι ορατός από τις ακτές της Ιαλυσού.
Η Κοιλάδα των Πεταλουδών

Στο ήσυχο, πράσινο περιβάλλον της κοιλάδας, η ζωή ακολουθεί τον δικό της ρυθμό. Η πρώτη εντύπωση περπατώντας στην κοιλάδα είναι ότι βρίσκεστε απλά σ’ένα όμορφο φυσικό περσιβάλλον. Εντούτοις, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να κερδίσουν την προσοχή σας: το κίτρινο-καφετί ακίνητο πέπλο στους βράχους και στους κορμούς των δέντρων.

Είναι οι Πεταλούδες, ένας από τους πλέον γνωστούς χώρους φυσικής ομορφιάς του νησιού. Η κοιλάδα, μήκους περίπου 1 χλμ., το νερό που ρέει ανάμεσα στα δέντρα και σύννεφα από πεταλούδες που μπορείτε να δείτε μεταξύ του Ιούνη και του Σεπτέμβρη. Όλες οι πεταλούδες που ανήκουν στα είδη Panaxia Quadripunctaria είναι νυκτερινές, και επομένως κοιμούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αναπτύσσονται στους βιότοπους μακριά από την κοιλάδα, αλλά επιλέγουν την κοιλάδα για το ζευγάρωμά τους, λόγω της υγρασίας και της βλάστησής της. Για αυτόν τον λόγο αναγκάζονται να μεταναστεύσουν δύο φορές το χρόνο και πρέπει συχνά να κάνουν πολύ κουραστικά ταξίδια.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στο μουσείο της κοιλάδας των πεταλούδων, μπορείτε να απολαύσετε τη γοητεία ενός μοναδικού περιβάλλοντος ενώ συμμετέχετε στο ” μυστήριο” των
νυκτερινών πεταλούδων, αλλά συγχρόνως είναι ευθύνη του επισκέπτη να προσέχει αυτά τα πανέμορφα πλασματάκια που τα

τελευταία χρόνια έχουν ελαττωθεί αισθητά. Παρακαλούμε αποφύγετε τους θορύβους και το ξύπνημα των πεταλούδων για να πετάξουν. Με τη βοήθεια και την ευαισθησία σας οι Πεταλούδες της Ρόδου θα είναι σε θέση να ζουν και στο μέλλον.

Η Κάμειρος
Τριάντα χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη της Ρόδου βρίσκεται η αρχαία Κάμειρος, μια από τις τρεις ποιο δυνατές πόλεις της αρχαίας Ρόδου. Χτίστηκε περίπου τον 7ο αιώνα π. Χ. Βρέθηκε το 1929 από ανασκαφές. Σήμερα, περίπου 3.000 χρόνια μετά, μπορείτε να δείτε τα απομεινάρια ενός πολύ πλούσιου και ανεπτυγμένου πολιτισμού. Χτίστηκε σύμφωνα με το σύστημα του Ιππόδαμου, σε τρία επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της ακρόπολης πάνω στον λόφο, την τακτοποίηση σε ένα δεύτερο επίπεδο και λίγο χαμηλότερα από τον Ελληνιστικό ναό, το δωρικό σιντριβάνι, την αγορά και την πλατεία. Αυτό το αξιοπρόσεκτο σύστημα από τα Ελληνιστικά χρόνια περιλαμβάνει τα φρεάτια, υπόγειες δεξαμενές και σωλήνες φτιαγμένους από άργιλο.

Ανατολική Ακτή της Ρόδου

Η Λίνδος
Συμφώνα με τον Όμηρο, η Λίνδος κτίστηκε από τους Δωριείς μαζί με την Κάμειρο και την Ιαλυσό τον 12ο π.Χ. αιώνα. Η Ρόδος έστειλε εννέα πλοία στον Τρωικό Πόλεμο και μάλλον όλα προέρχονταν, από τη Λίνδο. Η Λίνδος εκείνη την εποχή ήταν η πιο ισχυρή πόλη της Ρόδου. Η ανάπτυξη της οφειλόταν στη ναυτική της δύναμη. Οι Λίνδιοι ήταν οι πρώτοι που συνέταξαν κώδικα ναυτικού δικαίου (o Ναυτικός Νόμος των Ροδίων). Αυτός έγινε αργότερα η βάση του Ρωμαϊκού ναυτικού δικαίου και αργότερα και του σύγχρονου ναυτικού δικαίου. Στην Λίνδο γεννήθηκε ένας από τους εφτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας, ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος (Ρόδιος) που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που είχε την ιδέα τον δημόσιων έργων με την φορολογία των Πολιτών. Υπό την καθοδήγηση του Κλεόβουλου που κυριάρχησε για 40 χρόνια, η Λίνδος έφτασε στη μεγαλύτερή της ακμή, περίπου τον 6o αιώνα π.χ.

Τώρα η Λίνδος εξακολουθεί να είναι μια από τις ισχυρές πόλεις της Ρόδου λόγο του τουρισμού. Το καλοκαίρι επισκέπτονται την Λίνδο χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο για να απολαύσουν την πανέμορφη Ακρόπολη της και το παραδοσιακό χωριό της.

Η εκσκαφή της ακρόπολης έγινε από το 1902 έως το 1912. Η ακρόπολη είναι ένας τρίγωνικός βράχος ύψους 116 μέτρων, ο οποίος είναι πλατύτερος και χαμηλότερος στην βόρεια πλευρά και ανεβαίνει κλιμακωτά σε τέσσερα επίπεδα στην νότια πλευρά του. Στο υψηλότερο επίπεδο της Ακρόπολης βρίσκεται ο αποκατεστημένος ναός της Αθηνάς της Λίνδου. Οι Λίνδιοι είναι πολύ περήφανοι από το γεγονός ότι η θεά Αθηνά λατρευόταν στην Λίνδο πριν λατρευτεί στην Αθήνα, και για αυτό τον λόγο την ονόμασαν Αθηνά η Λίνδια, που έτσι βρίσκεται και στα αρχαία κείμενα. Από την ακρόπολη μπορούμε ακόμη να δούμε το λιμανάκι του Άγιου Παύλου, που πηρέ το όνομα του από τον Απόστολο Παύλο που αποβιβάστηκε εκεί κατά την επίσκεψη του στη Λίνδο το 57 μ.Χ.

Αυτές τις μέρες η Λίνδος μετρά περίπου 1.000 κατοίκους και είναι πιθανώς το διασημότερο χωριό στην Ελλάδα, τουλάχιστον μεταξύ των ξένων, ενώ ο Δήμος της Λίνδου αριθμεί περίπου 6.500 κατοίκους. Όπως η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, έχει δηλωθεί ένα μνημείο για συντήρηση, και έτσι έχει διατηρήσει το μεγαλύτερο μέρος των παραδοσιακών χρωμάτων του. Είναι το δημοφιλέστερο σημείο επισκεψιμότητας στο νησί και βλέπει καθημερινά το πέρασμα χιλιάδων ξένων και Ελλήνων τουριστών, που έρχονται να θαυμάσουν το χωριό, την ακρόπολη και να κολυμπήσουν στις θαυμάσιες παραλίες. Το χωριό περιέχει σήμερα πολλά σπίτια που χρονολογούνται από το 16ο, 17ο και 18ο αιώνα, τα οποία είναι γνωστά ως τα Σπίτια των Καπετάνιων. Η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση τους είναι μοναδικές στον Ελληνικό κόσμο.

Οι Επτά Πιγές
Στην διαδρομή από τα Κολύμπια προς την Αρχήπολη βρίσκεται ένα από τα πιο ρομαντικά μέρη στη Ρόδο: οι Εφτά Πηγές. Είναι ένα παράδειγμα της μοναδικής ομορφιάς των εσωτερικών περιοχών του νησιού. Είναι μια δροσερή κοιλάδα, η οποία περιβάλλεται από δασώδη δέντρα. Το ελκυστικό πράσινο φαράγγι έχει επτά πηγές και ρυάκια που ρέουν, τα οποία δεν στεγνώνουν ποτέ. Αυτοί τα ρυάκια διαμορφώνουν μια λίμνη, που κτίστηκε από τους Ιταλούς. Αυτό το νερό χρησιμοποιήθηκε για να ποτίζεται η πεδιάδα των Κολυμπίων. Εκεί Θα βρείτε πάπιες και παγώνια, τα οποία απολαμβάνουν την ήσυχη φύση, και ένα συμπαθητικό ταβερνάκι τοποθετημένο στη σκιά των πεύκων και των πλατανιών, με δροσιστικά ποτά και γευστικά φαγητά. Δεν πρέπει να χάσετε την συναρπαστική εμπειρία ενός περιπάτου μέσα στη σκοτεινή σήραγγα με νερό μέχρι 30 εκατοστά που οδηγεί στη μικρή λίμνη . Αλλά δεν είναι για εκείνους που έχουν κλειστοφοβία και δεν είναι τελείως ακίνδυνο.

Η Καλλιθέα
Όταν αφήνετε την πόλη της Ρόδου και οδηγείτε στην ανατολική ακτή προς το γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο του Φαληρακίου, περίπου στο 7ο χλμ., θα βρείτε στην αριστερή σας πλευρά τις Ιαματικές Πηγές της Καλλιθέας, οι οποίες έχουν χτιστεί από τους Ιταλούς στην αρχή του 20ού αιώνα για την Ιταλική αριστοκρατία. Δεν λειτουργούν πλέον, οι πήγες τους έχουν στεγνώσει, αλλά στη δεκαετία του ’20 και τη δεκαετία του ’30 το νερό τους ήταν πολύ διάσημο για τη θεραπεία των στομαχικών καί εντερικών διαταραχών. Τα θερμικά κτήρια και ο εξοπλισμός έχουν αποκατασταθεί πρόσφατα. Η ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική τους, η καλή μικρή παραλία και οι πολυάριθμοι φοίνικες κάνουν αυτήν την περιοχή ένα από τα μαγικότερα και πιο εντυπωσιακά μέρη στη Ρόδο. Αξίζει να περάσετε κάποιο χρόνο στην Καλλιθέα για να επεσκεφθείτε τα κτήρια και να δείτε την έκθεση παλαιών φωτογραφιών που βρίσκονται εκεί, να κάνετε ένα μπάνιο και πιείτε ένα ποτό στην παραλία.

Το Νότιο Νησί της Ρόδου

Το Πρασονήσι
Το Πρασονήσι είναι το νοτιότερο τμήμα του νησιού, όπου η Μεσόγειος συναντά το Αιγαίο. Αποτελείτε από καθαρή άμμο και μια χερσόνησο. Μπορείτε με τα πόδια ή με τζιπ να διασχίσετε την μακριά αμμώδης παραλία που είναι σαν ένας διάδρομος με θάλασσα δεξιά και αριστερά για να φτάσετε στο ακρωτήρι και τον φάρο του. Κάποιους μήνες όμως η παραλία καλύπτεται πλήρως από νερό.

Είναι ένα πολύ γνωστό μέρος για τους wind και kite σέρφερ. Κάποιος εύκολα μπορεί να χαρακτηρίσει το Πρασονήσι ως την ποιο εντυπωσιακή παραλία του νησιού. Θα δείτε κύματα στην μια πλευρά και μια ήρεμη θάλασσα ανεπηρέαστη από τον άνεμο στην άλλη. Εκεί θα βρείτε εστιατόρια οπού μπορείτε να απολαύσετε πολύ ωραία γεύματα.